بودن_ تو

با من بمان در این دنیای در آشوب، در این دنیای پر نور مثل شب ، ساکت مثل قناری ، فریاد مثل عشق ، پر تلاطم و آرام. با من بمان ای رنگین کمان_ سیاه، تو که حرفهایت آتش میزند آب_ دریا را، تو که طرح لبخند هایت در خواب، می کند یک شب آرام را طوفانی. بمان با من ، بمان با من، تو که تلخی_ قندت، حدیث_ شیرینی ست. بمان با من، منی که گریه ی محضم، با این که چشم هایم خیس نیست. بمان. پوریا عباسی -‏ ۹۰/۱۰/۲۳‎