یک استکان حرف
نوشته های یک در حال پیشرفت
یک استکان حرف
نوشته های یک در حال پیشرفتبخش جدید در دست احداث
*** منتظر اتفاقات جدید در وبلاگم باشین ***
منتظرم باشین
پ.عین - 90/10/24
به مناسبت گذشتن از صد پست و با پایان امتحانام بخش جدیدی رو به وبلاگم اضافه میکنم ! مطمئنن میتونه براتون جالب باشه. امیدوارم که این کار باعث بسته شدن وبلاگم نشه و مجبور نشم برم روی یه سرور دیگه و این همه زحمتم هدر بره ! خیلی دوستون دارم ! این روزا نمیرسم زیاد بیام .
منتظرم باشین
پ.عین - 90/10/24
بودن_ تو
با من بمان در این دنیای در آشوب، در این دنیای پر نور مثل شب ، ساکت مثل قناری ، فریاد مثل عشق ، پر تلاطم و آرام. با من بمان ای رنگین کمان_ سیاه، تو که حرفهایت آتش میزند آب_ دریا را، تو که طرح لبخند هایت در خواب، می کند یک شب آرام را طوفانی. بمان با من ، بمان با من، تو که تلخی_ قندت، حدیث_ شیرینی ست. بمان با من، منی که گریه ی محضم، با این که چشم هایم خیس نیست. بمان. پوریا عباسی - ۹۰/۱۰/۲۳در راستای اهمیت به نظر خوانندگان این وب
در راستای اهمیت به پیشنهاد و انتقاد دوستان "هرگونه کپی برداری از متون این وب نیازمند به مجوز کتبی از نویسنده است"!!!! لذا هرگونه استفاده بازرگانی و تجاری از این وب اعم از باز نویسی، خلاصه نویسی، زیراکس، ضبط کامپیوتری، کتاب الکترونیکی، لوحفشرده، شبکه اطلاع رسانی و الگو برداری ازنظر قانونی ممنوع و پیگرد قانونی دارد و از نظر شرعی حرام مطلق است!!!سنگفرش_ خیابان
بخواب آسمان. بخواب. سکوت بیدار است. بال پرواز کبوترها بوی سیلی و شلاق میدهد.
بخواب آسمان. پاییز بیدار است. اینجا پنجره ای باز است، اینجا پنجره ای نفس نمیکشد ، پلک نمیزند.
انگار باز دلتنگم. خانه ام خیابان است، عشقت را قدم میزنم. سنگفرش خیابان را نو کرده اند، با جای قدم هایت روی دلم چه خواهند کرد !
بخواب آسمان، تا نبینی حسرت بوسیدن لبش را وسط این خیابان ها. به قناری هایت بگو نخوانند، به خورشیدت بگو نتابد وقتی دستش در دستانم پرواز نمیکند.
بخواب آسمان ، بخواب ، اینجا دلتنگی بیدار است !
پوریا.عباسی ۹۰/۱۰/۱۲
گاهی که دلم برایت تنگ می شود
موجود بی آزاری هستم
کار می کنم
قصه می خوانم
شعر می نویسم
و گاهی
دلم که برایت تنگ می شود
تمام خیابانها را
با یادت پیاده می روم!
پ.ن : اینو واقعاِ واقعا از ته دلم گفتم.
کار می کنم
قصه می خوانم
شعر می نویسم
و گاهی
دلم که برایت تنگ می شود
تمام خیابانها را
با یادت پیاده می روم!
پ.ن : اینو واقعاِ واقعا از ته دلم گفتم.
شوخی شوخی
این شعرو شنیدی؟
"بچه ها شوخی شوخی سنگ می انداختند ولی گنجشک ها جدی جدی میمردند"
- نه... مال کیه؟
_اینش مهم نیس...
خواستم بگم شوخی شوخی حرفایی میزنی که جدی جدی دلم میشکنه
"بچه ها شوخی شوخی سنگ می انداختند ولی گنجشک ها جدی جدی میمردند"
- نه... مال کیه؟
_اینش مهم نیس...
خواستم بگم شوخی شوخی حرفایی میزنی که جدی جدی دلم میشکنه
شعرِ تو
پرده پنجره را باد دریدعشق را با تو ندید
عشق را بی تو ندید
من تورا نور،خدا،عشق
من تورا بی تو نخواهم
من تورا همین که باید
من تورا با تو که شاید
من تورا نه آن که شاید
من تورا نه آن که باید
من تورا بی تو نخواهم
من تورا
عشق ، عشق، عشق
من تورا با عشق نخواهم
من تورا بی نیاز،با نیاز، پرنیاز
من تورا با تو نخواهم
من تورا تا آخر عشق
من تورا تا آخر عمر
من تورا تا آن سپیده
نه نمیخواهم
نه نمیخواهم
نه نمیخواهم
تو، من، تلخ، برف
همگی یک واژه اند
همگی یک جمله اند
که سرآغاز کلام
که همه متن یه شعر
که همه عشق و یه دل
که چرا با تو نبودن
من تورا بی تو نخواهم
من تورا بی عشق
بی حرف
بی چشم
من تورا یک نفس خواب
من تورا یک دل بی تاب
من تورا تا که بدانم
عشق چیست
من که آن را که بخواهم
من که آن را که نخواهم
بی عشق ، با عشق
تا که باید تا که شاید تا که فردا
بی تو سودا
بی تو ناله بی تو درد
بی تو عشق و بی تو مرد
بی تو تنها،با تو تنها
با دلت یک دنیا
که نخواهم ز نیاز
که نخواهم ز غرور
که نخواهم ز تنها دل عشق
پای آن تیرچراغ برق
سر آن کوچه تاریک
منتظر
در آن خانه ی غم
سر آن کوچه ی ترد
دل خسته، منتظر
همه ی فکر مشغول
همه ی دل آشوب
تو بیایی
دل بیست ساله ی عشق
دل ناپخته غم
منتظر
چشم خیس
زیر باران
زیر نور
تا بیاید یک فروغ
تا بیاید معشوق
تا ببارد باران
که شود نا آرام
چشم ها زل زده اند
درها پوسیدند
کوچه ای خواب آلود
و نیامد معشوق
و ندانست عاشق
بشکست غرور
چشم دنیا باز شد
شب فروزان
غم برتر
بشکست غرور
ترد شد از هم دنیا
حس کرد
غم عشق را
از ته دل
رفت و از فردا باز
دل دنیا بشکست
آسمان هم بارید
دل دنیا نالید
که چرا عشق
چرا عشق
چرا عشق
پوریا عباسی - ۶/۹/۹۰
عشق نیرویی بجز از خود است !
آی ... پوریا ، تو کیستی ؟ چیستی ؟ از کجایی ؟ قدم از چه بر زمین گذاشته ای ؟ در تو ، این چیست که میجوشد و می خروشد ؟ در تو این کیست ؟ خودت ؟ اگر این است پس کشمکش ات از چیست ؟ ((خود)) که بندی دلاور بود . پس آنچه هست چیزی بجز ((خود)) است. شاید پاره ای از خود. شاید هم دیگریست از درون تو برخاسته؟ شاید.
شاید از آغاز چنین بوده که مرد در برابر هر زن، مردی ای دیگر می یابد. یا اینکه مردی اش رخِ دیگری به خود میگیرد. اگر این نیست ، پس چیست ؟
چهره ای بریان از آفتاب، با چشمانی سیاه و درخشان، و اخم میان پیشانی. غمخنده های کناره های دهان، و نگاه های خنجرگون! چرا دل نمی بری ؟ به دلت گوارا آمد آن چشمها که تنت را سر تا پا چریدند؟ دلشاد شدی آن دم که گردنت، پستانهایت، شکمت، کمرت را آن نگاه های تیز بلعیدند؟ این آشوب درونت از چیست ؟
+ نمیدانم ، نمیدانم. گیج و گنگ است. دل سیاه و کدر. محتاج تنهایی. دور از نگاه این و آن و به تنهایی می گریزم.
شاید از آغاز چنین بوده که مرد در برابر هر زن، مردی ای دیگر می یابد. یا اینکه مردی اش رخِ دیگری به خود میگیرد. اگر این نیست ، پس چیست ؟
چهره ای بریان از آفتاب، با چشمانی سیاه و درخشان، و اخم میان پیشانی. غمخنده های کناره های دهان، و نگاه های خنجرگون! چرا دل نمی بری ؟ به دلت گوارا آمد آن چشمها که تنت را سر تا پا چریدند؟ دلشاد شدی آن دم که گردنت، پستانهایت، شکمت، کمرت را آن نگاه های تیز بلعیدند؟ این آشوب درونت از چیست ؟
+ نمیدانم ، نمیدانم. گیج و گنگ است. دل سیاه و کدر. محتاج تنهایی. دور از نگاه این و آن و به تنهایی می گریزم.
